بررسی آموزش مهارت خودافشایی بر الگوهای ارتباطی و صمیمیت زوجین مراجعه کننده به مراکز مشاوره شهر بندرعباس

هدف پژوهش حاضر بررسی تأثیر آموزش مهارت خودافشایی بر الگوهای ارتباطی و صمیمیت زوجین مراجعه کننده به مراکز مشاوره شهرستان بندرعباس بود. این پژوهش نیمه تجربی از نوع پیش آزمون و پس آزمون با گروه گواه بود. جامعه آماری این پژوهش شامل کلیه زوجین ساکن در شهر بندر عباس تشکیل می داد. تعداد افراد نمونه 26 زوج بودند که با روش نمونه گیری داوطلبانه انتخاب شده و در دو گروه آزمایش و کنترل جایگزین شدند. زوجین گروه آزمایش به مدت 6 جلسه آموزش خودافشایی دریافت کردند و در پایان از هر دو گروه پس آزمون به عمل آمد. در این پژوهش از مقیاس الگوهای ارتباطی کریستنسن و سالاوی، مقیاس صمیمیت زناشویی تامپسون و واکر و پرسشنامه ابعاد صمیمیت باگاروزی استفاده شد. برای تجزیه و تحلیل یافته ها از روش تحلیل کواریانس استفاده شد. یافته های پژوهش نشان داد که تأثیر آموزش مهارت خودافشایی بر الگوی ارتباطی سازنده و اجتناب متقابل ، توقع / کناره گیر و مرد متوقع / کناره گیر زن معنادار و بر الگوی زن متوقع / کناره گیر مرد معنادار نیست. هم چنین نتایج نشان داد که آموزش مهارت خودافشایی بر صمیمیت زناشویی کلی و ابعاد صمیمیت زناشویی معنادار بود.